Geen spaarpotjes meer

Bron: Geen spaarpotjes meer | Saskia VN
Mevrouw Homans heeft het echt niet begrepen.
“Ik zal binnenkort met structurele maatregelen komen om kinderarmoede aan te pakken”, zo klonk bevoegd Vlaams minister Homans nog een paar maanden geleden.
Vandaag stelt ze haar actieplan voor. Alle tegenstand van gedegen armoede-experten op het terrein ten spijt, ze blijft volharden en doorzetten met haar 1 euro-soep-maaltijden als structurele maatregel om kinderarmoede te bestrijden.
Mag ik mij bekendmaken als 1 van die kinderen die in die statistieken voorkwam in de jaren ’80 en ’90, mevrouw Homans?
Jawel, opgroeien in jeugdinstellingen kan als kansarmoede worden omschreven.
Zeker in mijn geval. “Contact met beide ouders verboden, géén terugkeer mogelijk”.
Daar sta je dan, met je bord soep betaald door de overheid en je zakgeld wat in die tijd neerkwam op 1789 oude Belgische franken, die mooi werden beheerd door een pater.
Dat zakgeld kon me worst wezen. Daar werden snoepjes, postzegels en kleren van gekocht.
Van de instellingen kreeg ik alles wat ik vroeg na grondig opvoedersoverleg.
Een fiets, een lidkaart, kamp van de Scouts én uniform, een sport-abonnement en mijn vervoer wanneer ik bvb woensdag naar mijn grootmoeder op bezoek ging.
Maar ik kreeg vooral véél uitstappen. Naar de Zuidmarkt in Brussel, naar musea, naar de boekenbeurs, naar een pretpark, naar zee.
En ik mocht mee met sommige opvoeders op weekend.
Jawel, die uitstappen hebben mij gevormd, mevrouw Homans, die uitstappen waar de nieuwe Vlaamse decreten door het contextueel werken in de jeugdzorg een streep over trekken. Jeugdinstellingen zijn voor vrijetijdsbesteding nu afhankelijk van privégiften.
En ik kreeg ook een pak zakgeld mee toen ik alleen ging wonen.
Dat potje zakgeld dat automatisch bij deze kwetsbare groep door de overheid werd gespaard zodat ik – net geen 18 jaar – mij meteen een muziekinstallatie kon kopen en wat meubeltjes en een pak platen.
Daarmee maakte ik meteen programma op Radio Scorpio en begon ik fuiven te draaien tegen betaling.
Het was anders afwassen in restaurants geblazen want ik moest studeren aan de universiteit met 12000 euro oude Belgische franken. Niet voldoende dus.
Mijn opvoeders zorgden met geld van de overheid ook voor mijn huurwaarborg, zorgden dat ik me kon installeren en leerden mij budgetbeheer.
Afgelopen maandag, X, 17 jaar vliegt van Everberg verder naar Ruiselede.
“Tot hij zijn geld heeft gespaard voor zijn huurwaarborg en zijn eerste drie maanden huur van zijn kot onder begeleid wonen”.
Zo staat het letterlijk in het vonnis van de jeugdrechtbank.
Deze kinderen moeten dat nu namelijk zelf zien op te hoesten.
In alle stilte werden ook de spaarpotjes van deze kwetsbare kinderen in instellingen en pleeggezinnen geschrapt door de Vlaamse overheid.
Cut dus de crap met uw structurele maatregelen en het kankeren op de vorige regeringen, mevrouw Homans.
Door die vorige regeringen kreeg ik kansen waarvoor ik altijd dankbaar zal zijn.
Maar ik zal uw structurele hippe show in dat parlement blijven bestrijden.
Soep uitdelen terwijl het net uw partij is die al van de vorige Vlaamse regering stevig knipt in alle budgetten van jeugdzorg, uw potentiële groep van 27000 kansarme kinderen, het is echt een schande.
SVN